Medoc şaraplarının adını öne çıkaran bu grand cru classe bir Pauillac şarabı. Jean Michel Cazes 77 yaşında ama şarabını dünyaya tanıtan bir büyük elçi durumunda. 1855 sınıflamasında 61 grand cru 5 sınıfta toplanıyor. Ve Lynch Bages 5. sınıfta yer alıyor. Ama o kadar istikrarlı ve kaliteli bir üretim yapıyor ki son 20 yıldır çok emin adımlarla 2. sınıftaki “grand cru” lerle yarışıyor.
Şarap aynı ikinci grand cru liginde imiş gibi ilgi görüyor. Tabiki bu efsane Jean Michel’in 1970 lerden beri Chateau’yu çok iyi yönetmesinin yanında Cazes ailesinden gelen olağan mirasa da bağlıdır. Bağlar ilk 16. YY da ekilmiş ama tam anlamı ile geliştirilmesi 1728’e kadar gecikiyor. Bu yıl bağlar büyütülüyor ve geliştiriliyor. 1824 te bağlar el değiştiriyor. Sebastian Jurine bu bağları satın alıp ismini değiştiriyor. Jurine-Bages yapıyor. 1855 te de şarap bu yeni isimiyle 5. Cru listesine giriyor. 7 yıl sonra Chateau’yu satın alan Cayman kardeşler Chateau’nun ismini (1).jpg)
değiştirip bugünkü ismini veriyorlar. Lynch-Bages.
Bordeaux bölgesinde Medoc’ların grand cru sınıflamasının 1855 te yapılıp, sağ yaka “Merlot”larının (St.Emilion) sınıflandırmaya sokulmamasının ana nedeni o bölgenin ulaşım sorunu olmasıdır. Bu sorun 19 YY. ın ikinci yarısında çözülmüş ve bu bölge şarapları daha sonra hak ettikleri sınıflandırmaya sokulmuşlardır. Sonuçta “Chateau Lynch–Bages”ı Chateau Lynch–Bages yapan aile Cazes ailesi. Bu dönemde ulaşımı zor olan bölge demir yolunun yapılmasıyla dışarıya açılır.
1870 tarihinde bölgeye yerleşen Jean Michel’in dedesi, Jean Charles Cazes 2. Dünya savaşında ise yüzbaşıdır. Savaş sonrası ekmek fırını sahibi olan Jean Charles fırının yanması sonucu dara düşer. Bankaya memur olarak girer. Babasından gelen ilgi, bankada bağcıların hesaplarıyla ilgilenmesine yol açar. 1930 krizi bütün grand cru leri zora sokar. Çoğu bağcı ve üretici iflas eder. Kimse bağcılık yapmak istememektedir. Bağlar 3 kuruş 5 paraya zor müşteri bulmaktadır. Cayman kardeşlerin kızlarından birisi ile evli bağların sorumlusu Felix De Videl 1939’da Chateau’yu Jean Charles’a satar. Jean Charles ayı zamanda Les Ormes De Pez’i de satın alır. Jean Charles, bulgar babadan gelen bağcı yeteneği ile bağlara iyi bakar. Üzümlerin iyice olgunlaşmasını bekler. Böylece şaraplar güçlü, yuvarlak ve lezzetli olur.
Başarı yakalanmıştır. Bu arada hem bağcılık hem de sigorta işleri yapmaktadır. Ancak 2 işi birlikte yürütmekte zorlandığından 1973 de oğlunun kendisine yardım etmesini ister. O sıralarda Amerika’da IBM de çalışan Jean Michel Pauillac’ a dönmeyi düşünmemektedir. Ancak o dönemler .jpg)
petrol krizi yüzünden zor günler geçirilmektedir. Chateau iflasın eşiğine gelmiştir. Jean Michel mühendis eğitiminin yanında anglosakson kültürünü almış olmasının da etkisiyle her türlü yeniliği getirir. IBM deki bilgisayar bilgisi, Amerika’yı tanıyor olması şirketi kısa sürede dünyaya tanıtır. Kuzey Amerika’nın ardından Japonya, Çin ve Güney Kore gelir. Peşinde oldukları tek değer şarabı daha iyi neyin geliştirdiği olmuştur. O zaman dan beri her yıl hiçbir zayıf tarafı olmayan mükemmel seriler üretmişlerdir. Fiyat politikası olarak da şarabın satın alınıp içilmesi gerektiğine inandıkları için yıldan yıla fiyatların oldukça sabit kalmasına özen gösterilmiştir. 1987 de yeni bir başarıya imza atan Axa şirketi Chateau’ya ortak olmak istemektedir. Axa’nın portföyünde zaten Pichon-Longville, Chateau Bolzan, Chateau Suduiraut, Tokaj, Porto bölgesinden de önemli şaraplar vardır.
Jean Michel 2006’da işi oğlu Jean Charles’e bırakmadan önce son bir başarıya daha imza atar. 6 hektar kadar bağa beyaz semillon ve sauvignon blanc eker ve çok beğeni toplayan beyaz Lynch–Bages’ı yaratır.
Hepinize güzel günler dileklerimle…
